Υλικά: Mixed media – Acrylic on Canvas

Εάν ανατρέξουμε στο χρόνο η ζωγραφική ως τέχνη  οτιδήποτε και αν διαπραγματεύεται το κάνει πάντα μέσω δυο στοιχείων, αυτό του χώρου και της μορφής, η…θα μπορούσαμε να πούμε ότι διαπραγματεύεται πάντα δυο στοιχεία τον χώρο και την μορφή. Ο χώρος είναι το απαραίτητο στοιχείο που επάνω του θα αποτυπωθεί η μορφή, η μορφή εδώ δεν νοείται με την κλειστή έννοια του όρου, αλλά ως μορφή νοείται η οποιαδήποτε κηλίδα η εικόνα που μορφοποιείτε επάνω στον ζωγραφικό χώρο κατ ελάχιστο η μέγιστο βαθμό, το σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει το ένα χωρίς το άλλο.

Η ιστορία της ζωγραφικής τέχνης μας έχει δώσει άπειρα παραδείγματα χώρου και μορφής που είχαν πάντα σχέση με τις αντιλήψεις της κάθε εποχής και με την συνειδησιακή κατάσταση του ανθρώπου σε σχέση με τον κόσμο που τον περιβάλει 

Στην αρχή ο κόσμος του ανθρώπου ήταν γύρω από την σπηλιά του, σταδιακά περάσαμε στην γεωκεντρική θεωρία και με την βοήθεια της επιστήμης στην ηλιοκεντρική θεωρία, και τώρα στην κβαντομηχανική και την θεωρία των χορδών όπου οι επιστήμονες μιλάνε για εννέα διαστάσεις και πάνω 

Όλες αυτές οι ανακαλύψεις – θεωρίες άλλαξαν και αλλάζουν σε ένα ασυνείδητο επίπεδο την σχέση του ανθρώπου με τον κόσμο και το σύμπαν 

Ο ζωγραφικός χώρος εκ των πραγμάτων δεν είναι πραγματικός είναι ψευδαίσθηση γιατί η ζωγραφική ως τέχνη περιορίζεται στις δύο διαστάσεις και η οποιαδήποτε απόδοση του χώρου και του όγκου γίνεται ψευδαισθησιακά, και όπως είπα και πριν η ιστορία της ζωγραφικής μας έχει δώσει άπειρα παραδείγματα αυτής της ψευδαίσθησης 

Έχοντας όλα αυτά μέσα στο μυαλό μου θέλησα να κάνω μια έρευνα σε σχέση με τον χώρο έτσι και αλλιώς ο ζωγραφικός χώρος πάντα με απασχολεί…οπότε θέλησα να δημιουργήσω έναν πραγματικό χώρο στον δισδιάστατο χώρο του τελάρου…δημιουργώντας εσοχές η εξοχές πιέζοντας μέσα η έξω τον μουσαμά  το αποτέλεσμα είναι ότι όταν κάποιος κινείτε μπροστά από το έργο…αλλάζει ο χώρος στο έργο, δηλαδή ανάλογα με την οπτική γωνία του θεατή ο χώρος δεν είναι ποτέ ο ίδιος  

Το μεγάλο στοίχημα που έβαλα με τον εαυτό μου και η δυσκολία που αντιμετώπισα ήταν ότι δεν ήθελα να κάνω οποιαδήποτε κατασκευή στον χώρο – installation, ήθελα να το λύσω ζωγραφικά με τις δυνατότητες που μου δίνει το τελάρο.

Έτσι κινήθηκα σε μια έρευνα του χώρου βάζοντας τα εξπρεσιονιστικά στοιχεία που έτσι και αλλιώς με χαρακτηρίζουν και που τις περισσότερες φορές είναι φορτωμένα με υπαρξιακές αγωνίες και σκέψεις…μαζί με στοιχεία της op.art,

Θα μπορούσα να ονομάσω την μέχρι τώρα δουλειά μου ανθρωποκεντρική γιατί η ανθρώπινη μορφή είναι πάντα παρούσα στα έργα μου ακόμα και στην ποιο αφηρημένη της έκφραση, στην συγκεκριμένη όμως δουλειά στα περισσότερα έργα η ανθρώπινη μορφή αποϋλοποιήτε και ενσωματώνετε με τον χώρο…χάνει δηλαδή το σάρκινο της περίβλημα,  παύει δηλαδή να δηλώνει την παρουσία της και γίνεται ένα με τον χώρο.

Άλλωστε όπως γνωρίζουμε…και μέσα από την επιστήμη και όχι μόνο…τα πάντα είναι φτιαγμένα με το ίδιο υλικό

Χώρος και μορφή αποτελούν  μια αδιαίρετη ενότητα   

Μίχαλος Κωνσταντίνος