Ο Κώστας Μίχαλος ανήκει σε μιά νέα γενιά καλλιτεχνών όπου κυριαρχεί η προσωπική έκφραση έναντι της στιλιστικής πρότασης, και ως εκ τούτου η τέχνη του είναι περισσότερο βιωματική παρά αναφορική σε κάποια τεχνική , εκφράζοντας έτσι μέσα από τα έργα του τις ψυχολογικές του εννορμήσεις καθώς και τις φιλοσοφικές πνευματικές και κοινωνικές του σκέψεις
Η τέχνη του είναι βαθειά ανθρωποκεντρική ακόμη και στήν πιό αφηρημένη της έκφραση, ίχνη από ανθρώπινη παρουσία υπάρχουν σε όλα του τα έργα , ειτε με την μορφή αφαιρετικών στοιχείων ειτε ως συμβολικοί συσχετισμοί
Σύμφωνα με αυτό που είπε ο P. Klee οτι η τέχνη δεν αναπαριστά το ορατό αλλά, κάνει ορατό το αόρατο, η ζωγραφική του Κ. Μίχαλου είναι μιά διεισδυτική ματιά στίς εσωτερικές του εμμονές, όπου ανασύροντας τες μετατρέπονται σε εικόνες ,οι εικόνες αυτές στην συνέχεια επεξεργάζονται και μορφοποιούνται σε εικαστικά σήματα η σύμβολα ,σύμφωνα με την ιδέα που ενυπάρχει στο μυαλό του καλλιτέχνη
Μέ αυτόν τον τρόπο ο Κ.Μίχαλος ισσοροπεί ανάμεσα στον εξπρεσιονισμό και την ενοιολογική τέχνη δημιουργώντας το προσωπικό του λεξιλόγιο
Οι χώροι του τις περισότερες φορές είναι διάφανοι με μαλακά περάσματα χρωμάτων και τόνων όπου ενεργοποιούνται απο τις δυναμικές εξπρεσιονίστικες μορφές ,που κυριαρχούν στο κέντρο του πίνακα, και μέσα από την πάλη αυτή των χρωμάτων και των σχημάτων προβάλονται σχέσεις με διαφορετικές αναγνώσεις , προσδίδοντας έτσι και τον χαρακτήρα των έργων του
Οι εγκλωβισμένες φιγούρες του Κ. Μίχαλου δείχνουν τον εγκλωβισμό τού σύγχρονου ανθρώπου τόσο σε ψυχολογικό όσο και σε κοινωνικο ,πολιτισμικό επίπεδο. Κάνοντας παράληλα και αναφορές στα αιώνια υπαρξιακά προβλήματα του ανθρώπου όπως αυτά διατυπώθηκαν από τους αρχαίους ελληνες τραγικούς συγγραφεις και φιλοσόφους
